POC Director Col. Jeff Tamayo

Nakakatuwa naman si Director Jeff Tamayo ng POC, kase hindi pa sya nakuntento sa pag tawag ng AMPAO at MATATANDA na ang mga kampiyon nating mga mananagwan, eto na naman at binabanatan na naman nya ang mga huli, dahil ayon daw sa kanya, ang mga nakalaban daw ng mga Dragon Warriors naten ay mga baguhan, at kung ikukumpara daw sa kanila, ay walang binatbat.
Parang nilaban mo daw ang mga UAAP players kila Kobe Bryant, ganoon ang kanyang gustong palabasin.
Sir naman, anu ba ang gusto mong palabasin at panay ang banat mo sa mga taong nagbuhat ng bangko nateng mga pinoy at nagbigay ng karangalan? Anu ba ang ginawa nila sayo at parang gusto mo silang ibasura at itapon sa kangkungan inspite ng pagdala nila ng mga ginto sa pangalan ng Pilipinas?
Sir, favor lang, tigilan mo na hindi ka nakakatulong, kaya itigil mo na yang pagpuputak mo, para kang matandang nagpuputa (no pun intended).
Nakakalungot lang isipin na meron paring mga utak biyang katulad ni Director Jeff Tamayo na ang pagaasta ay isa sa mga cancer nating mga pinoy.
Sir maging thankful nalang tyo at ipagpasalamat naten ang pagbigay nila ng karangalan sa Pilipinas, pag hindi ka pa tumigil, papaluin na kita ng sagwan sa bibig mo. matae ka sana sa pantalon mo.

Dragon Warriors - Philippine Dragon Boat Team

Ipagpunyagi ang mga magigiting na mananagwang Pinoy na nag uwi ng 5 ginto at 2 pilak na medalya mula sa bansa ni Uncle Sam sa kakatapos lang na paligsahan sa pagsagwan.
Nakakalungkot mang isipin, ayon sa PSC hindi sila maaring bigyan ng reward sa pag bigay ng karangalan sa bansang Pilipinas dahil hindi na sila maituturing na National Team.
Anak ng bakang dalaga, kahit pala maubos ang bayag mo sa kakasagwan para lang maipakita mo ang galing ng Pinoy, hindi parin sayo ibibigay ang kakapiranggot na pagkilala, dahil tinuring kang the prodigal son.
Ang galing ng PSC, hindi na kayo nasiyahan sa pag tanggal nyo sa kanila at pag alis ng suporta, hindi nyo pa sila bibigyan ng kunsuwelo de bobo manlang, muntik muntikan na nga silang hindi makasali dahil ayaw nyo silang bigyan ng pamasahe at suporta, kung walang nag sponsor sa kanila, malamang sa malamang, walang medalya at walang karangalan.
Sa mga magagaling na lider ng PSC, sana pag uwi ng ating mga magigiting na mananagwan wag kayong isakay sa kanilang dragon boat at ipasyal sa manila bay, tos pag asa kalagitnaan na, kayoy isa isang itapon at iiwanan, matae sana kayo sa mga pantalon nyo.
Sa ating DRAGON WARRIORS at sa mga atletang Pinoy na hindi nabibigyan ng kaukulang suporta at pagkilala, MARAMING MARAMING SALAMAT! MABUHAY ANG LAHING BROWN!

Nuon at Ngayon

Nung bata ako, napakadaling maghanap ng kalaro, laki ako sa kalye ng lipton sa Filinvest.
Wala pang mga bahay sa amen, kaya tanaw na tanw mo kung may mga bata ng naglalaro sa kalye, kahit na limang kanto pa ang layo.
Pag nakita na ang mga kalaro, kakaripas na ako ng tagbo papunta sa umpukan para umpisahana ang paborito nameng laro, Agawan base.
Nung tumanda ng kaonte, iba na ang hilig ang pagtambay sa bahay bahay ng mga barkada para palihim na manunuod ng bold movies na kung saan wala pang peke, all-natural ika nga, at ang mga buhok sa katawan ng mga bida ay umaatikabo pa sa kapal, kasabay nito ang paligsahan nameng mag kakaibigan, ang unahan. (wink wink).
Konting taon pa ang lumipas ang pinagkakaabalahan na nameng mag babarkada ay ang palihim na pag hithit ng sigarilyo sa may tanke ng tubig ng barkada namen at ang pag inom ng alak na ang pulutan ay minsan siopao o kaya naman ay ang nagyeyelong monggo na ilang araw na ang tanda.
Kaonti pa, nagkalisensya na kameng lumabas at gumimik, patok na patok ang padis point sa antipolo, green hills, at timog. naging ugali din nameng mag uwi ng memorabilya kung saan kame mapunta. ash tray, coaster, pinggan, kutsara, tinidor, o kahit anong bagay na pwedeng ibulsa. meron pa kameng isang experience kung saan nakakuha kame ng mga chicks sa jaloux na ang akala ng lahat ay patok na patok ang mga itsura pero lahat at nawala ng sumikat na ang araw.
Lumipas ang maraming taon, ang iba nangibang bansa, ang iba nagka anak, nagka asawa, in short ang lahat ay may sari-sarili ng buhay, kasabay nito ay ang onti-onting pagkapatay ng aming pagkakakita-kita at pagsasama-sama.
Kung dati ay kaya kong tanawin ang layo ng limang kanto ngayon kahit ang kapit bahay namen ay hindi ko na matanaw.
Kung dati ang pag nuod ng bold ay mortal sin, wala na itong challenge dahil anytime pwedeng pwede na.
Kung dati ang pag inom at paninigarilyo ay dapat ilihim at nagbibigay ng ibang satispaksyon, ngayon ang tanging silbi nito ay ang pag tanggal ng kabwisitan sa buhay opisina.
Kung dati ang pag kikita-kita at pag gimik ng magkakasama ay napaka dali ngayon ay swertihan nalang.

What are the odds?

What are the odds? on my way home from work, no plans of drinking, ready to hit the sack and call it a day.
But LO and BEHOLD, on the marquee, NOLI AURILLO, after that everything changed.
Parked my car, ordered a beer and off to an awesome musical night with a legend.
And to make it even sweeter, CUBA LIBRE is served.
Now that's what I say WHAT ARE THE FREAKIN ODDS?
Am on my first weapon of choice. Cheers!!!