Habang akoy nagbibisi-bisihan sa pag gawa ng dashboard para sa isa sa mga hawak kong accounts sa aking trabaho, naglaro sa isip ko kung pwedeng magkaroon ng Palibhasa Lalake sa TV5? ang immortal na sitcom na wala ng papatay pa sa pagiging iconic nito. Marami ng sumubok, pero iba ang impact nito, minsan lang sa isang buhay ng tao mangyayare ito, ika nga.
Naisip ko kase, si Chong Joey at si Goma ay sa iisang network, isama na si Amy Perez na sikat na sikat sa kanyang Face to Face.
Itong mga nabanggit ko ay ang mga nagsemento o nagukit ng palibhasa lalake sa realedad ng bawat pinoy, tuwing martes alas 9 ng gabi, 90% (yung natitira yung mga walang kuryente at telebisyon) ng mga pinoy ay iisang programa lang ang pinanunod. Intro palang swak na swak na, hanggang sa scoring pagbalik ng commercial, gamit ang isa sa mga kanta ng alamid na CHINA EYES.
Hindi mo rin pwedeng isantabi ang hanggang ngayon ay pilit na ginagaya ng ibang sitcom na, mahiwagang kamay kapag ang artista ay asa harap ng kamera, extrang kamay na pang kamot, pangalumbaba, biglang sasampal o manggugulo ng muka at buhok nila Joey, Richard, Anjo, John at kung sino-sino pa, ang pag durog sa isang plastik ng chicharon, at kung ano-ano pa.
Anjan din ang pausong pagbuhos ng tubig sa guest nila sa gabing iyon pag patapos na ang episode, at sa dinami-daming naging guest nila, dalawa lang ang hindi nabuhusan ng tubig, si SHARON CUNETA at VILMA SANTOS.
Ang immortal na tambayang bubong sa kwarto nila Ricky, Joey, at bespren John, ang tindahan ni Andrea "sexy" del rosario, ang alter ego ni Tikboy na si BANANA MAN, ang matining na boses pero minsang napaka sophisticated na si Cynthia Patag, at ang lasenggerang si TITA MINEVA.
Anjan din ang mga gwapings na nagpasikat ng husto kila Jomari, Mark Anthony, at Eric, pilit nilang isinama si Jao pero hindi akma kase hindi nila ito nakasamang mag ekstasi-ekstano, kaya di bagay.
Malamang sa malamang, dito din napulot ng ibang mga network ang pag entra sa eksena ng isang makulit na floor/assitant direktor (na naginng paraan para makilala ng husto si Jose Manalo) na nakasuot pa ng headset nya at may tangan-tangang papel (mukang script), at ito ay walang iba kundi si BOY RILES ng HOME ALONG DA RILES na si BOYONG (di ko alam yung tunay na pangalan hehehe).
Anjan din ang controbersyang kinasangkutan nila Carmina (na ang role ay si Cathy na batang kapatid ni Goma) Villaroel, Anjo Yllana, at the Padilla brothers, dahil sa isang biro na binitawan ni Anjo ukol sa kasarian ng dating asawa ni Carmina na si Rustom (BB GANDANGHARI).
May mga trivia ding hindi lingid sa nakararami (gaya ng nabanggit ko sa pag-buhos ng tubig), gaya ng isa mga original cast ng palibhasa ay ang namayapang actor na si Miguel Rodriguez (from 1986 - 1992) bilang ang mestisong si Mike. Pumasok din sa eksena ang batikang mamamahayag na si APA ONGPIN nuong 1987. Naging bahagi din si Edu Manzano na ang papel ay si Budoy, na kung hindi ako nagkakamali ay lumalabas na malayong kamaganak ni TITA MINERVA.
Si Rene Requiestas ay lumabas din bilang kapatid ni Minerva na ubod ng talino na mahilig mag imbento ng kung ano-ano pero hindi kailan man sineryoso. at sino ba naman ang makakalimot sa imortal na si PEKTO AKA Ogie Diaz. Malamang marami pang ibang mga trivia tungkol dito pero ito lang ang mga natatandaan ko.
Pilit itong pinapantayan ng mga kasabayan at pangkasalukuyan pero hinding-hindi ito mapapantayan, kailan man, honest to goodness, ang pinaka malapit lang ay ang now defunct sitcom ng 7 na COOL KA LANG, other than that alaws na.
Sana nga maisip ng mga taga TV5 na iremake ito, tutal marami naman silang pwedeng ipalit sa mga ibang karakter o kayay ipasok na bagong karakter.
Gaya nila Long Mejia (na pwedeng ipalit sa karakter ni Rene Requiestas), Empoy (na pwedeng ilabas na panibagong tikboy o basta karakter na merong toyo sa utak), Wendel Ramos (pamalit kay bespren John), Tuesday Vargas (na pwedeng-pwedeng lumabas na anak ni cynthia patag), at marami pang iba.
Sana nga maisip nila, at sa ngayon, back to work muna. hanggang sa muli.
hayaan nyong ikwento ni master labo ang mga pangyayare at kaganapan sa buhay-buhay ni udubugdabugs ukol sa kanyang sariling pananaw at opinyon...
Huwebes, Hunyo 30, 2011
Lunes, Hunyo 27, 2011
BATHALA (isang maiking kwento PART 1)
pagbilang kong sampo nakatago na kayo... karipas ang mga bata sa pagtago... walang gustong maging taya... kanya-kanya ang ilan sa pag yuko at pag dapa sa lugar na sa kanilang palagay ay hirap ang taya sa paghanap...
si elmer ang piling taguan ay ang madamong parte ng laruan, sa bakanteng lote, sakto saken to, hindi ito ang unang hahanapin... hindi nya papasukin to... madamo... dahan-dahan si elmer sa pag hakbang at pag iwas sa mga talahib na matataas...
SAMPO!!! ANJAN NA KO!!! malakas na pag bigkas ni Dodong na syang taya sa laro nila... karipas sya sa pag hanap ng taya sa lumang jeep na nakaparada... PONG ANJO!!! sabay takbo sa poste ng meralco para pinal na isara ang pag huli sa kalaro... di hamak na mas maliksi si ANJO kaya naunahan nyang mag base si Dodong... kamot nalang si Dodong kasabay ng pagtalon ni Anjo sa tuwa...
Hindi sya nawalan ng pag-asa sa pag hanap sa iba... marami pa jan... marami namang sumali e... si Elmer... siguradong hindi nya ko mauunahan... mataba yun e... sabay sigaw ng ELMER!!! ANJAN NAKO!!! IKAW NA SUSUNOD!!!
habang sinusuong ni Elmer ang matalahib na lugar... palakas ng palakas ng sang-sang ng amoy... pero hindi nya ito alintana... dahil nga sa sobrang ayaw nya maging burot... gaya ng nangyare nung nakalipas na laro nila...
dahan-dahang inikutan ni Dodong ang kotse ni mang pablo, isang bagong-lumang kotse, bago para kay mang pablo dahil kamakailan nya lang ito nabile pero ang modelo luma, COROLLA na 1993 model...
BULAGA!!! sigaw ni Dodong sa likod ng kotse pero wala ang kanyang puntirya, si Ana na kanyang, nakababatang kapatid, na salingkit lang sa laro ang kanyang inabutan, ANU BA BAKIT MO KO GINULAT!!! naiiyak na sambit ni Ana sa kuya, balewala lang kay Dodong ito, kaya lumipat sa iba, sa pag lipat, nakita nya si FRED na patakbo ay kanyang sinabyan sa pagtakbo, PONG FRED!!! pero bago pa sila makaabot sa poste, isang napakalakas ng hiyaw ang bumulaga sa lahat ng taong asa kalyeng iyon.
WWWWWAAAAAAAA!!!! lahat ng taga ruon ay kilala ang matining na sigaw SI ELMER!!!! si mang NATO na nataong asa labas ay kumaripas sa pagtakbo sa pinanggagalingan ng sigaw sabay tawag ng panglan ELMER!!! ELMER!!! ANUNG NANGYARE SAYO!!! hindi pa umaabot si mang Nato sa damuhan... biglang lumabas mula sa masukal na lote ang putlang-putla at pawis na pawis na si Elmer... MANG NATO!!! MANG NATO!!! MAY PATAY!!! sigaw nya sa mama kasabay ng pagtulo ng luha at sipon... SAAN? tanong ni mang Nato sa pobreng bata... DUON PO!!! NAKABALOT NG SAKO!!!
Nakordon na ng mga pulis ang bakanteng lote at kumpirmado, merong di kilalang katawan, edad 16-17 lalake, naka shorts ng pang bahay at sandong pang basketball na merong apelyidong POL, nahalatang galing sa mahabang pangalan dahil sa mga bak-bak ng sinulid sa sando, salvage victim.
MERON HO BANG NAWAWALAN NG KAMAG-ANAK DITO? LALAKE, KATAMTAMAN ANG PANGANGATAWAN, MAIKLI ANG BUHOK, MARAMING HIKAW, MAITIM? WALA HONG IBANG MAPAPAGKILANLAN!
sigaw ni PO1 BREDO sa mga usisang tao... WALA... HINDI TAGA DITO YAN SIR... balik ng mga usi... SIGE HO... MAARING MAGBIGAY TAYO NG ESPAYO ILALABAS NA HO ANG BANGKAY... sundot ng mamang pulis...
sumindi ng yosi si KAP BAROGA... ang punong barangay ng 152... sir salvage yan... hindi taga sa amen... hindi ko kilala... baka magnanakaw o adik...
Sige Kap babalik nalang kame pag tapos ng medical ng bangkay para sa ibang detalye... malamang nga salvage yan... salamat Kap... sabay talikod ni PO1 Bredo...
Tawag sa kanya ng nakararami ay BATHALA, BATHALA GATPOLINTAN... probinsyanong pinag-aaral at kinupkop ng kanyang malayong tiyahin... dahil narin sa awa at malasakit...
ALA ang kanyang palayaw... isang batang laki sa hirap at namumuhay ng isang-kahig-isang-tuka... sa malayong probinsya ng Pangasinan, Tayug.
Ang kanyang Ina ay matagal ng bulag at ang kanya namang Ama ay isang magsasaka, 7 silang mag-kakapatid, si ALA ay pang apat. Laki sa bukid si Ala gaya din ng kanyang mga ate't kuya, sa murang edad, bihasa na sya pag araro at pagtanim ng palay. Lahat sila, grade six lang ang natapos, at dahil sa kakapusan, pinili na nilang tumulong sa Ama keysa magaral.
Tyempong nauwi si Loring sa kanilang probinsya para bisitahin ang kanyang natitirang kapatid na merong may Cancer stage 4, sa kanyang pag uwi, nakita nya ang pobreng bata na pauwi galing ng bukid...
MANO PO ANTI... sabay abot sa kamay ng tiyahin... O KAMUSTA KA NA? KAMUSTA NA ANG NANAY MO? ANG MGA KAPATID MO? sabay tanong ng tiyahin... WALA PONG PINAGBAGO... GANUN PARIN... malungkot na saad ng binata...
O SYA PUPUNTA AKO SA INYO MAMAYA... MAY SASABIHIN AKO SA TATAY MO... sabay lakad papauwi si ALA...
DANTE... pwede ba akong makakuha sa isa mga lalake mong anak... si BEL kase magbubukas ng tindahan sa bahay... alam mo naman yung pinsang mong iyon... hindi na nagtrabho mula nung nanganak at iwan ng asawa... kaya magnenegosyo nalang daw sya...
DIPENDE KINYADA MANANG... sagot ni DANTE na hirap managalog gawa ng hindi ito nakapagaral... NU KAYAT DA EDI MABALIN... NU MADI DA... AWAN MAARAMID KO...
dali-daling nagtaas ng kamay si ALA, TANG SYAK LANGENEN ADTA MET NI MANONG KEN MANANG... KAYAT KO KUMA MET TI AGBASA...
sige-sige... SIKA LANGENEN ALA ITI ALAEK, O DANTE GUSTO NI ALA ANG PUMUNTA... wag ka magalala... mahal ko yang mga pamangkin ko... aalagaan ko sila gaya ng pag alaga ko sa mga anak ko... pag aaralin ko pa... sayang naman gustong mag-aral...
MARIE... KUKUNIN KO MUNA SI ALA HA... PAGAARALIN KO... BABALIK-BALIK DIN NAMAN SYA E.... WALANG PROBLEMA...
NI DANTE TI MAKAMON MANANG... SALAMAT TA KAYAT NA KAMI NGA TULUNGAN... naiiyak na sambit ni Marie ang nanay ni ALA...
UM SIGE MANANG... KANO TI IKAT YO... EM ALA... AG SINGSINGPET KA A... AG BASA KA NALALAING... sabay yakap sa anak...
WEN TANG.... ANONG ORAS PO TAYO AALIS ANTI? nakangiting tanong ni ALA sa tiyahing si LORING...
BASTA MAG EMPAKE KA NA NGAYON PALANG... BAKA TANGHALE... PERO BAHALA NA... BASTA ANG SIGURADO BUKAS TAYO AALIS...
DANTE... MARIE... MAUN-UNA AKON TA AG PALENGKE AK PAY TI IYAWID KUNU BIGAT... SALAMAT A... paalam ni Loring sa mga pinsan...
WEN MANANG... SALAMAT MET... sagot ng mag asawa sa napakabuting pinsan...
itutuloy...
si elmer ang piling taguan ay ang madamong parte ng laruan, sa bakanteng lote, sakto saken to, hindi ito ang unang hahanapin... hindi nya papasukin to... madamo... dahan-dahan si elmer sa pag hakbang at pag iwas sa mga talahib na matataas...
SAMPO!!! ANJAN NA KO!!! malakas na pag bigkas ni Dodong na syang taya sa laro nila... karipas sya sa pag hanap ng taya sa lumang jeep na nakaparada... PONG ANJO!!! sabay takbo sa poste ng meralco para pinal na isara ang pag huli sa kalaro... di hamak na mas maliksi si ANJO kaya naunahan nyang mag base si Dodong... kamot nalang si Dodong kasabay ng pagtalon ni Anjo sa tuwa...
Hindi sya nawalan ng pag-asa sa pag hanap sa iba... marami pa jan... marami namang sumali e... si Elmer... siguradong hindi nya ko mauunahan... mataba yun e... sabay sigaw ng ELMER!!! ANJAN NAKO!!! IKAW NA SUSUNOD!!!
habang sinusuong ni Elmer ang matalahib na lugar... palakas ng palakas ng sang-sang ng amoy... pero hindi nya ito alintana... dahil nga sa sobrang ayaw nya maging burot... gaya ng nangyare nung nakalipas na laro nila...
dahan-dahang inikutan ni Dodong ang kotse ni mang pablo, isang bagong-lumang kotse, bago para kay mang pablo dahil kamakailan nya lang ito nabile pero ang modelo luma, COROLLA na 1993 model...
BULAGA!!! sigaw ni Dodong sa likod ng kotse pero wala ang kanyang puntirya, si Ana na kanyang, nakababatang kapatid, na salingkit lang sa laro ang kanyang inabutan, ANU BA BAKIT MO KO GINULAT!!! naiiyak na sambit ni Ana sa kuya, balewala lang kay Dodong ito, kaya lumipat sa iba, sa pag lipat, nakita nya si FRED na patakbo ay kanyang sinabyan sa pagtakbo, PONG FRED!!! pero bago pa sila makaabot sa poste, isang napakalakas ng hiyaw ang bumulaga sa lahat ng taong asa kalyeng iyon.
WWWWWAAAAAAAA!!!! lahat ng taga ruon ay kilala ang matining na sigaw SI ELMER!!!! si mang NATO na nataong asa labas ay kumaripas sa pagtakbo sa pinanggagalingan ng sigaw sabay tawag ng panglan ELMER!!! ELMER!!! ANUNG NANGYARE SAYO!!! hindi pa umaabot si mang Nato sa damuhan... biglang lumabas mula sa masukal na lote ang putlang-putla at pawis na pawis na si Elmer... MANG NATO!!! MANG NATO!!! MAY PATAY!!! sigaw nya sa mama kasabay ng pagtulo ng luha at sipon... SAAN? tanong ni mang Nato sa pobreng bata... DUON PO!!! NAKABALOT NG SAKO!!!
Nakordon na ng mga pulis ang bakanteng lote at kumpirmado, merong di kilalang katawan, edad 16-17 lalake, naka shorts ng pang bahay at sandong pang basketball na merong apelyidong POL, nahalatang galing sa mahabang pangalan dahil sa mga bak-bak ng sinulid sa sando, salvage victim.
MERON HO BANG NAWAWALAN NG KAMAG-ANAK DITO? LALAKE, KATAMTAMAN ANG PANGANGATAWAN, MAIKLI ANG BUHOK, MARAMING HIKAW, MAITIM? WALA HONG IBANG MAPAPAGKILANLAN!
sigaw ni PO1 BREDO sa mga usisang tao... WALA... HINDI TAGA DITO YAN SIR... balik ng mga usi... SIGE HO... MAARING MAGBIGAY TAYO NG ESPAYO ILALABAS NA HO ANG BANGKAY... sundot ng mamang pulis...
sumindi ng yosi si KAP BAROGA... ang punong barangay ng 152... sir salvage yan... hindi taga sa amen... hindi ko kilala... baka magnanakaw o adik...
Sige Kap babalik nalang kame pag tapos ng medical ng bangkay para sa ibang detalye... malamang nga salvage yan... salamat Kap... sabay talikod ni PO1 Bredo...
Tawag sa kanya ng nakararami ay BATHALA, BATHALA GATPOLINTAN... probinsyanong pinag-aaral at kinupkop ng kanyang malayong tiyahin... dahil narin sa awa at malasakit...
ALA ang kanyang palayaw... isang batang laki sa hirap at namumuhay ng isang-kahig-isang-tuka... sa malayong probinsya ng Pangasinan, Tayug.
Ang kanyang Ina ay matagal ng bulag at ang kanya namang Ama ay isang magsasaka, 7 silang mag-kakapatid, si ALA ay pang apat. Laki sa bukid si Ala gaya din ng kanyang mga ate't kuya, sa murang edad, bihasa na sya pag araro at pagtanim ng palay. Lahat sila, grade six lang ang natapos, at dahil sa kakapusan, pinili na nilang tumulong sa Ama keysa magaral.
Tyempong nauwi si Loring sa kanilang probinsya para bisitahin ang kanyang natitirang kapatid na merong may Cancer stage 4, sa kanyang pag uwi, nakita nya ang pobreng bata na pauwi galing ng bukid...
MANO PO ANTI... sabay abot sa kamay ng tiyahin... O KAMUSTA KA NA? KAMUSTA NA ANG NANAY MO? ANG MGA KAPATID MO? sabay tanong ng tiyahin... WALA PONG PINAGBAGO... GANUN PARIN... malungkot na saad ng binata...
O SYA PUPUNTA AKO SA INYO MAMAYA... MAY SASABIHIN AKO SA TATAY MO... sabay lakad papauwi si ALA...
DANTE... pwede ba akong makakuha sa isa mga lalake mong anak... si BEL kase magbubukas ng tindahan sa bahay... alam mo naman yung pinsang mong iyon... hindi na nagtrabho mula nung nanganak at iwan ng asawa... kaya magnenegosyo nalang daw sya...
DIPENDE KINYADA MANANG... sagot ni DANTE na hirap managalog gawa ng hindi ito nakapagaral... NU KAYAT DA EDI MABALIN... NU MADI DA... AWAN MAARAMID KO...
dali-daling nagtaas ng kamay si ALA, TANG SYAK LANGENEN ADTA MET NI MANONG KEN MANANG... KAYAT KO KUMA MET TI AGBASA...
sige-sige... SIKA LANGENEN ALA ITI ALAEK, O DANTE GUSTO NI ALA ANG PUMUNTA... wag ka magalala... mahal ko yang mga pamangkin ko... aalagaan ko sila gaya ng pag alaga ko sa mga anak ko... pag aaralin ko pa... sayang naman gustong mag-aral...
MARIE... KUKUNIN KO MUNA SI ALA HA... PAGAARALIN KO... BABALIK-BALIK DIN NAMAN SYA E.... WALANG PROBLEMA...
NI DANTE TI MAKAMON MANANG... SALAMAT TA KAYAT NA KAMI NGA TULUNGAN... naiiyak na sambit ni Marie ang nanay ni ALA...
UM SIGE MANANG... KANO TI IKAT YO... EM ALA... AG SINGSINGPET KA A... AG BASA KA NALALAING... sabay yakap sa anak...
WEN TANG.... ANONG ORAS PO TAYO AALIS ANTI? nakangiting tanong ni ALA sa tiyahing si LORING...
BASTA MAG EMPAKE KA NA NGAYON PALANG... BAKA TANGHALE... PERO BAHALA NA... BASTA ANG SIGURADO BUKAS TAYO AALIS...
DANTE... MARIE... MAUN-UNA AKON TA AG PALENGKE AK PAY TI IYAWID KUNU BIGAT... SALAMAT A... paalam ni Loring sa mga pinsan...
WEN MANANG... SALAMAT MET... sagot ng mag asawa sa napakabuting pinsan...
itutuloy...
Miyerkules, Hunyo 22, 2011
HAGDAN...
Hagdan...
Labing-apat na hakbang, minsan ay papanik-panaog, pero kadalasay papanik lang.
Labing-apat na baitang, ni minsay hindi na nabalikan.
Labing-apat na hakbang, anim sa una, minsan may maliliit na dalawa, apat sa pangalawa, at sa huli, nakalalamang ang apat, malimit ang lima, at mangilan-ngilan ang sampu.
Labing-apat na baitang, taon-taong hinahakbangan marating lang ang panghuling hakbang.
Labing-apat na hakbang, habang paakyat ng paakyat, pahirap ng pahirap.
Labing-apat na baitang, sa huling hakbang, akalay ito na, pero sa tutuo, panimula palamang sa mas matarik at mas malaking hakbang.
Labing-apat na hakbang, kung alam ko lang at kung pwede lang, uulit-uitin ko ang Labing-apat na baitang.
Labing-apat na hakbang, minsan ay papanik-panaog, pero kadalasay papanik lang.
Labing-apat na baitang, ni minsay hindi na nabalikan.
Labing-apat na hakbang, anim sa una, minsan may maliliit na dalawa, apat sa pangalawa, at sa huli, nakalalamang ang apat, malimit ang lima, at mangilan-ngilan ang sampu.
Labing-apat na baitang, taon-taong hinahakbangan marating lang ang panghuling hakbang.
Labing-apat na hakbang, habang paakyat ng paakyat, pahirap ng pahirap.
Labing-apat na baitang, sa huling hakbang, akalay ito na, pero sa tutuo, panimula palamang sa mas matarik at mas malaking hakbang.
Labing-apat na hakbang, kung alam ko lang at kung pwede lang, uulit-uitin ko ang Labing-apat na baitang.
Martes, Hunyo 21, 2011
Banana-Q at Palamig
Natatandaan ko nung akoy asa elementarya sa James sa QC, napakahilig mag utos ng mga titser namen sa mga estudyante para bilhan sila ng miryenda tuwing sasapit ang alas diyes ng umaga o kaya naman ay alas 3 ng hapon (dipende sa oras ng pasok mo).
Anjan kang pabibilhin ka ng banana-q, turon, palamig, juice, softdrinks, o kung ano-ano pang mahiligan nila, pero sa bandang huli pag nabili mo na ang lahat, ni hindi manlang magpasalamat, ngiti, o mag bigay manlang ng pang kendi, para KUNSUWELO DE BOBO.
Isa pa sa masaklap, ang mga pinabibili nila ay hindi mo makikita sa CANTEEN duon ka sa pa sa bandang likod ng eskuwelahan makakabili ng mga ito kung saan, merong maliit na tindahan ng mga miryenda, na abot kaya, kung ikukumpara sa canteen ng eskuwela.
Ang mga titser namen ay walang paboritong utusan, kung sino ang makita at matipuhan sa araw ng pabili, malas mo, kung meron na sana akong pera at lakas ng loob nuon, binilhan ko na sila ng tambiolo para de-raffle nalang, hindi na sila mahihirapang mag isip at mag turo.
Tsamba, may bisita ang titser nameng babae na isa pang titser, tyempong miryenda, alas diyes ng umaga, ang mga ayaw mautusan ay nagdadaliang nag eskapo, malas naman at meron pa akong tinapos at ako ang nabalingan, dahil marami ang utos na bibilhin, pinasama sa akin ang isa pang pobreng batang lalake na aking kaklase.
Ang siste, 2 banana-q o turon, dipende sa kung ano ang meron, at dalawang palamig, tyempo mirienda, sa dami ng bumibili, mauubos ang aming 30 minute break dahil duon, ang mga guro mag mimirienda, kame naman ay hindi, dahil sa utos ng aming mahal na guro.
Oks na lahat, nakabili na, at kame ay pabalik na, upang ihatid ang mga miriyenda ng aming mahal na guro.
Pero papunta palang kame ay meron ng bumubulong sa aking taenga (malamang si master labo iyon) na hindi fair ang ginagawa sa amen ni Ms, and I need to get even, pero hindi ko ito pinapansin, parang demonyo at anghel lang.
Pagdating namen ng classroom, bigay ng miryenda at sabay sabe nila mam, sige laro na kayo, parang, taena ni simpleng salamat o ngiti wala man lang, hindi to maare.
Kinabukasan, sinayada kong magpahuli para ako ulit ang utusan, gabi palang meron na akong plano para makagante, sampu ng aking mga pobreng kaklase sa oportunistang guro na ito (grade 2 ako nuon).
Unang step sa plano, tagumpay, ako ang nautusan, takbo papuntang likod para makauna sa pilahan, para meron pang pagkakataong makalabas ng classroom kung sakaleng mabulilyaso ako ni Ms.
Bitbit ko na ang mga pinamile, ang pamosong BANANA-Q at limang pisong PALAMIG.
Second step, sinadya kong dumaan sa may paradahan ng mga school bus at tambakan ng mga sirang upuan, para maisagawa ko ang aking ganti, tagumpay, walang tao, dinila-dilaan ko ang kanyang BANANA-Q at minumog ko PALAMIG, aminado ako, demonyo ang nanaig, pero mas demonyo ang aming abusadong guro, kaya kwits lang.
Step three, Ms. eto na po, ganun ulit, walang salamat o ngiti, pag talikod ko, karipas ang aking takbo palabas, para hindi mabuking, kung sakali man.
Ang pakiwari ko lang, hindi lang ako ang batang gumago sa miryenda nya, malamang sa malamang, na tikman na nya ang lahat ng tinga at laway ng mga inutusan nya sa bawat pag inom ng kanyang NAPAINAM NA PALAMIG.
Kung saan ka man ngayon Ms. "nakalimutan ko na" walang anuman, sanay nasarapan ka sa laway at tinga ko, SIGE NA MAGLARO KA NA.
Anjan kang pabibilhin ka ng banana-q, turon, palamig, juice, softdrinks, o kung ano-ano pang mahiligan nila, pero sa bandang huli pag nabili mo na ang lahat, ni hindi manlang magpasalamat, ngiti, o mag bigay manlang ng pang kendi, para KUNSUWELO DE BOBO.
Isa pa sa masaklap, ang mga pinabibili nila ay hindi mo makikita sa CANTEEN duon ka sa pa sa bandang likod ng eskuwelahan makakabili ng mga ito kung saan, merong maliit na tindahan ng mga miryenda, na abot kaya, kung ikukumpara sa canteen ng eskuwela.
Ang mga titser namen ay walang paboritong utusan, kung sino ang makita at matipuhan sa araw ng pabili, malas mo, kung meron na sana akong pera at lakas ng loob nuon, binilhan ko na sila ng tambiolo para de-raffle nalang, hindi na sila mahihirapang mag isip at mag turo.
Tsamba, may bisita ang titser nameng babae na isa pang titser, tyempong miryenda, alas diyes ng umaga, ang mga ayaw mautusan ay nagdadaliang nag eskapo, malas naman at meron pa akong tinapos at ako ang nabalingan, dahil marami ang utos na bibilhin, pinasama sa akin ang isa pang pobreng batang lalake na aking kaklase.
Ang siste, 2 banana-q o turon, dipende sa kung ano ang meron, at dalawang palamig, tyempo mirienda, sa dami ng bumibili, mauubos ang aming 30 minute break dahil duon, ang mga guro mag mimirienda, kame naman ay hindi, dahil sa utos ng aming mahal na guro.
Oks na lahat, nakabili na, at kame ay pabalik na, upang ihatid ang mga miriyenda ng aming mahal na guro.
Pero papunta palang kame ay meron ng bumubulong sa aking taenga (malamang si master labo iyon) na hindi fair ang ginagawa sa amen ni Ms, and I need to get even, pero hindi ko ito pinapansin, parang demonyo at anghel lang.
Pagdating namen ng classroom, bigay ng miryenda at sabay sabe nila mam, sige laro na kayo, parang, taena ni simpleng salamat o ngiti wala man lang, hindi to maare.
Kinabukasan, sinayada kong magpahuli para ako ulit ang utusan, gabi palang meron na akong plano para makagante, sampu ng aking mga pobreng kaklase sa oportunistang guro na ito (grade 2 ako nuon).
Unang step sa plano, tagumpay, ako ang nautusan, takbo papuntang likod para makauna sa pilahan, para meron pang pagkakataong makalabas ng classroom kung sakaleng mabulilyaso ako ni Ms.
Bitbit ko na ang mga pinamile, ang pamosong BANANA-Q at limang pisong PALAMIG.
Second step, sinadya kong dumaan sa may paradahan ng mga school bus at tambakan ng mga sirang upuan, para maisagawa ko ang aking ganti, tagumpay, walang tao, dinila-dilaan ko ang kanyang BANANA-Q at minumog ko PALAMIG, aminado ako, demonyo ang nanaig, pero mas demonyo ang aming abusadong guro, kaya kwits lang.
Step three, Ms. eto na po, ganun ulit, walang salamat o ngiti, pag talikod ko, karipas ang aking takbo palabas, para hindi mabuking, kung sakali man.
Ang pakiwari ko lang, hindi lang ako ang batang gumago sa miryenda nya, malamang sa malamang, na tikman na nya ang lahat ng tinga at laway ng mga inutusan nya sa bawat pag inom ng kanyang NAPAINAM NA PALAMIG.
Kung saan ka man ngayon Ms. "nakalimutan ko na" walang anuman, sanay nasarapan ka sa laway at tinga ko, SIGE NA MAGLARO KA NA.
Linggo, Hunyo 19, 2011
HPD!!!
Sa bawat banat at lagitik ng buto.
Sa bawat patak ng pawis at dugo.
Sa bawat pagluha at pag hikbi.
Sa bawat sakripisyo at pagtitiis.
Sa bawat pagmamahal at pagaaruga.
Ang araw na ito'y para sa atin lahat.
Cheers!!!
Sa bawat patak ng pawis at dugo.
Sa bawat pagluha at pag hikbi.
Sa bawat sakripisyo at pagtitiis.
Sa bawat pagmamahal at pagaaruga.
Ang araw na ito'y para sa atin lahat.
Cheers!!!
For my Paps.
Opened the laptop, poped in my tattoo, and browsed Facebook and this blog.
Tried to write something good for my PAPS, for this day, what the heck, I should score a cool one.
Darn it, with all the tools and inspiration I have, it seemed that a, lost for perfect words to start it.
Typed in a lot, English, Filipino, I even tried writing in Ilokano, but to no avail.
Am close to being frustrated and guilty at the same time, frustrated, because as much as I want to write something for him but I can't squeeze any, guilty, because, with all the things he did for us, and yet I can't get a good write up for him, as simple tribute for his day.
Am closed to giving up, exited some of the sites that I thought can help me in writing a good one, and closing my blogsite.
One yosi did it, a vice that I got from my PAPS (which he finally gave up early last year), finally it helped me realized, and it's very simple.
NO WORDS CAN EQUATE THE GREATNESS OF OUR PAPS!!!
HAPPY FATHER'S DAY!!!
Tried to write something good for my PAPS, for this day, what the heck, I should score a cool one.
Darn it, with all the tools and inspiration I have, it seemed that a, lost for perfect words to start it.
Typed in a lot, English, Filipino, I even tried writing in Ilokano, but to no avail.
Am close to being frustrated and guilty at the same time, frustrated, because as much as I want to write something for him but I can't squeeze any, guilty, because, with all the things he did for us, and yet I can't get a good write up for him, as simple tribute for his day.
Am closed to giving up, exited some of the sites that I thought can help me in writing a good one, and closing my blogsite.
One yosi did it, a vice that I got from my PAPS (which he finally gave up early last year), finally it helped me realized, and it's very simple.
NO WORDS CAN EQUATE THE GREATNESS OF OUR PAPS!!!
HAPPY FATHER'S DAY!!!
Biyernes, Hunyo 17, 2011
I can't wait... but not for now...
I can't wait for the day to come that I will finally see you... but not for now...
I can't wait for the day to come that I can finally hug you tight... but not for now...
I can't wait for the day to come that I can finally kiss you sincerely... but not for now...
I can't wait for the day to come that we can finally be together as one... but not for now...
I can't wait for the day to come that I can finally say how I missed you... but not for now...
I can't wait for the day to come that I can finally say I love you very much... but not for now...
I can't wait for the day to come that I can finally tell you we're sorry... but not for now...
I can't wait for the day to come that I can finally tell you why... but not for now...
To the friend that I never met... I can't wait... but not for now...
I can't wait for the day to come that I can finally hug you tight... but not for now...
I can't wait for the day to come that I can finally kiss you sincerely... but not for now...
I can't wait for the day to come that we can finally be together as one... but not for now...
I can't wait for the day to come that I can finally say how I missed you... but not for now...
I can't wait for the day to come that I can finally say I love you very much... but not for now...
I can't wait for the day to come that I can finally tell you we're sorry... but not for now...
I can't wait for the day to come that I can finally tell you why... but not for now...
To the friend that I never met... I can't wait... but not for now...
Martes, Hunyo 14, 2011
PHUB'S 1st Leadership Congress
June 13, 2011. Our Company Pacifichub Corporation, held it's first Leadership Congress and the highlight of the event is none other than Chot Reyes, yes the basketball coach.
Being a basketball fan, I looked forward to this event, of course to have pictures for me to put in my blog and facebook, bragging purposes. am a bit cynical, since am sure, he'll talk our ears out, purely on basketball.
So the day came, and judging from the participants eyes, you can tell who's a basketball fan and who's not, since everyone is excited about Chot Reyes, I guess, we have the same thought of what he's going to do or talk about.
Finally, it was kicked off, by an opening speech of our CEO, Beaver Lopez, he kept it short and simple, he just welcomed everyone and provide his insights and expectations.
The first speaker is an undergraduate from Maryknoll (now Miriam college), who happened to be the former President/CEO of McCann-Erikson Philippines, who's one of the big players in the world, advertising wise.
She had a lot of things in her pocket, however, on my own opinion, everything is normal as to some speakers whom I listened to.
Nonetheless, the most valuable thing that I learned from her, is that, when you want to be great, the only person who will hinder you from achieving it, is yourself, the time you allow yourself to doubt your capacity to be great, then you will not be, ever.
During her speech, Chot Reyes, walked in silently, he just sat down on one of the tables at the back, and patiently waited for his turn.
When he was introduced, all of us gave him a very warm welcome, which he really appreciated.
So the moment everyone is waiting for is here, everyone readied their cameras and mobile phones as I readied mine to take snaps of him, bragging purposes.
Inside me, am thinking, this should be short, since I already know whats he's going to talk about, how to coach, how to win, how to become champion, blah, blah, blah, or if only I have the power, at that time, what will I do is, go with the talking, and let everyone take pictures of you.
He started it with an introduction of himself, and the things around it. He started coaching way back in 83, during his college days for a pasarel team in Ateneo (of course), and that started it all.
His first championship in PBA, is with Purefoods, with big players such as the Captain, Defense Minister, The Bullet, to name a few. (if your a Purefoods die hard, you would know who are these players).
For four years, he stayed in Purefoods with, if am not mistaken, 3 championships, not bad.
After which, he went to Sta. Lucia with a very lucrative package, that Purefoods declined, when he bid for his contract. He's only hired in Sta. Lucia for 3 months, after that, they axed him, he even joked that during his unemployment, everytime the clock hits 11 o clock he would say "UY ALAS ONSE NA, EAT BULAGA NA" (no wowowee at that time).
So his story led one thing to other, and sooner that we expected, it's over, of course after which, is photo ops.
After his speech, am really surprised that he exceeded everyone's expectation, about his talk, from his spiels down to his presentation, everything is a sure hit for everyone.
Of all the things he discussed, 2 things really strucked me (everyone I guess), FIRST, he gave a very effective coaching/communication formula, which is applicable, virtually in any set up, so long as there is a relationship involved, be it work, romantic, husband and wife, father and child, mother and child, lolo to apo, etc. relationship, it's the CONTINUE, STOP, and START formula.
it's simple, the two parties should sit-down and discuss to one another, what are the things they want to CONTINUE doing, STOP doing, and START doing.
He even said, that if your going to do this formula on your family or to someone your romantically linked with, be ready with a box of tissue, you know what I mean.
Secondly, I'll say this in Filipino to add weight and emphasis on it, since it's really big, he said "HINDI OBLIGASYON NI BEAVER LOPEZ (CEO) NA KAYO'Y GAWING EMPLEYADO HAMAMBUHAY PARA SA INYONG KABUHAYAAN, PERO OBLIGASYON NYANG GAWIN KAYONG EMPLOYABLE HABAMBUHAY PARA SA INYONG KABUYAHAN" after he said that, everyone gave him a standing ovation, very well said.
Indeed, a very informative and knowledge packed event, and am looking forward to the second one. Cheers!
Being a basketball fan, I looked forward to this event, of course to have pictures for me to put in my blog and facebook, bragging purposes. am a bit cynical, since am sure, he'll talk our ears out, purely on basketball.
So the day came, and judging from the participants eyes, you can tell who's a basketball fan and who's not, since everyone is excited about Chot Reyes, I guess, we have the same thought of what he's going to do or talk about.
Finally, it was kicked off, by an opening speech of our CEO, Beaver Lopez, he kept it short and simple, he just welcomed everyone and provide his insights and expectations.
The first speaker is an undergraduate from Maryknoll (now Miriam college), who happened to be the former President/CEO of McCann-Erikson Philippines, who's one of the big players in the world, advertising wise.
She had a lot of things in her pocket, however, on my own opinion, everything is normal as to some speakers whom I listened to.
Nonetheless, the most valuable thing that I learned from her, is that, when you want to be great, the only person who will hinder you from achieving it, is yourself, the time you allow yourself to doubt your capacity to be great, then you will not be, ever.
During her speech, Chot Reyes, walked in silently, he just sat down on one of the tables at the back, and patiently waited for his turn.
When he was introduced, all of us gave him a very warm welcome, which he really appreciated.
So the moment everyone is waiting for is here, everyone readied their cameras and mobile phones as I readied mine to take snaps of him, bragging purposes.
Inside me, am thinking, this should be short, since I already know whats he's going to talk about, how to coach, how to win, how to become champion, blah, blah, blah, or if only I have the power, at that time, what will I do is, go with the talking, and let everyone take pictures of you.
He started it with an introduction of himself, and the things around it. He started coaching way back in 83, during his college days for a pasarel team in Ateneo (of course), and that started it all.
His first championship in PBA, is with Purefoods, with big players such as the Captain, Defense Minister, The Bullet, to name a few. (if your a Purefoods die hard, you would know who are these players).
For four years, he stayed in Purefoods with, if am not mistaken, 3 championships, not bad.
After which, he went to Sta. Lucia with a very lucrative package, that Purefoods declined, when he bid for his contract. He's only hired in Sta. Lucia for 3 months, after that, they axed him, he even joked that during his unemployment, everytime the clock hits 11 o clock he would say "UY ALAS ONSE NA, EAT BULAGA NA" (no wowowee at that time).
So his story led one thing to other, and sooner that we expected, it's over, of course after which, is photo ops.
After his speech, am really surprised that he exceeded everyone's expectation, about his talk, from his spiels down to his presentation, everything is a sure hit for everyone.
Of all the things he discussed, 2 things really strucked me (everyone I guess), FIRST, he gave a very effective coaching/communication formula, which is applicable, virtually in any set up, so long as there is a relationship involved, be it work, romantic, husband and wife, father and child, mother and child, lolo to apo, etc. relationship, it's the CONTINUE, STOP, and START formula.
it's simple, the two parties should sit-down and discuss to one another, what are the things they want to CONTINUE doing, STOP doing, and START doing.
He even said, that if your going to do this formula on your family or to someone your romantically linked with, be ready with a box of tissue, you know what I mean.
Secondly, I'll say this in Filipino to add weight and emphasis on it, since it's really big, he said "HINDI OBLIGASYON NI BEAVER LOPEZ (CEO) NA KAYO'Y GAWING EMPLEYADO HAMAMBUHAY PARA SA INYONG KABUHAYAAN, PERO OBLIGASYON NYANG GAWIN KAYONG EMPLOYABLE HABAMBUHAY PARA SA INYONG KABUYAHAN" after he said that, everyone gave him a standing ovation, very well said.
Indeed, a very informative and knowledge packed event, and am looking forward to the second one. Cheers!
Biyernes, Hunyo 10, 2011
Saang Papel (ID12 Tribute)
Saang papel naten mahahanap ang ating kasarinlan, makailang ulit na nating ipinagdidiwang ang ating kalayaan, pero hindi parin natitibag ang tanikalang alipin sa ating mga kamay at paa.
Saang papel naten mahahanap ang ating tagumpay sa pakikibaka para lang makamtan ang mailap na kalayaan, makailang ulit na nating ipinagdidiwang ang ating kalayaan, pero hindi parin nawawaksi ang mga bangungot na dala ng ilang daan taong pighati at sigalot.
Saang papel naten mahahanap ang ating pagunlad na ating inasam nuong tuluyang napalayas ang mga umangkin, makailang ulit na nating ipinagdidiwang ang ating kalayaan, pero hindi parin malagyan ang kumukulong tiyan ng mga maralitang nikabaka.
Saang papel naten mahahanap ang ating pagkakaisa na ating naging sandigan nuong nagkapit bisig ang lahat dahil sa isang adhikain, makailang ulit na nating ipinagdidiwang ang ating kalayaan, pero hindi parin mapagbuklod ang luzon, bisayas, at mindanao.
Saang papel naten mahahanap ang ating pagusad na ating naging iisang mungkahi nuong panahong ang lahat ay umasa, makailang ulit na nating ipinagdiwang ang ating kalayaan, pero hindi parin umusad ng bahagya dahil ang nakararami'y naghihilaan.
Makailang beses na nating ipinagdidiwang ang ating kalayaan, pero hindi parin mahanap kung saang papel makikita ang tunay na MALAYANG PILIPINAS.
Saang papel naten mahahanap ang ating tagumpay sa pakikibaka para lang makamtan ang mailap na kalayaan, makailang ulit na nating ipinagdidiwang ang ating kalayaan, pero hindi parin nawawaksi ang mga bangungot na dala ng ilang daan taong pighati at sigalot.
Saang papel naten mahahanap ang ating pagunlad na ating inasam nuong tuluyang napalayas ang mga umangkin, makailang ulit na nating ipinagdidiwang ang ating kalayaan, pero hindi parin malagyan ang kumukulong tiyan ng mga maralitang nikabaka.
Saang papel naten mahahanap ang ating pagkakaisa na ating naging sandigan nuong nagkapit bisig ang lahat dahil sa isang adhikain, makailang ulit na nating ipinagdidiwang ang ating kalayaan, pero hindi parin mapagbuklod ang luzon, bisayas, at mindanao.
Saang papel naten mahahanap ang ating pagusad na ating naging iisang mungkahi nuong panahong ang lahat ay umasa, makailang ulit na nating ipinagdiwang ang ating kalayaan, pero hindi parin umusad ng bahagya dahil ang nakararami'y naghihilaan.
Makailang beses na nating ipinagdidiwang ang ating kalayaan, pero hindi parin mahanap kung saang papel makikita ang tunay na MALAYANG PILIPINAS.
Huwebes, Hunyo 9, 2011
PEI 419
Kung sino man ang nagmamay ari ng sasakyang nag tatangan ng plate number na ito PEI 419.
Mahiya ka naman sana, Panginoong habag, wala na ngang trapik sa ClubFilipino Greenhills, kinailangan mo pang mag escort at harangan ang kalye para maka daan ka lang.
Hindi lang iyon, TATLONG PULIS pa ang kinailangan mo para lang hindi mapudpod ang mga brakes ng sasakyan mo, sakali mang merong nauna sayo sa dadaanan mo.
Ang tibay mo naman sir, si PNOY nga natitiis na magantay sa heavy traffic, kesehodang irisk nya ang kanyang security, para lang ipakita sa lahat na NO ONE IS ABOVE THE LAW, tos eto ka, naknang bakang dalaga, TATLO pa ang kinailangan mo, sana nagdala ka pa ng TANKE para solid na talaga ang pang harang mo sa mga pobreng motorista, o kaya naman, dahil afford mong kumuha ng TATLONG PULIS para harangan ang isang kantong dadaanan mo, edi bilhin mo na sana yung kahabaan ng club filipino, para kahit tumatambling kang umuuwi e walang mang aabala sayo.
Pag ako tumama sa lotto, huhuntingin kita hinayupak ka, aaraw-arawin kitang ipapa harang sa mga sekyu ko, para maranasan mo ang pang hahasle na ginawa mo sa mga simpleng motoristang pumila ng pagkatagal-tagal para lang makauwi ka sa bahay mo ng walang abala.
Matae ka sana sa pantalon mo!!!
Mahiya ka naman sana, Panginoong habag, wala na ngang trapik sa ClubFilipino Greenhills, kinailangan mo pang mag escort at harangan ang kalye para maka daan ka lang.
Hindi lang iyon, TATLONG PULIS pa ang kinailangan mo para lang hindi mapudpod ang mga brakes ng sasakyan mo, sakali mang merong nauna sayo sa dadaanan mo.
Ang tibay mo naman sir, si PNOY nga natitiis na magantay sa heavy traffic, kesehodang irisk nya ang kanyang security, para lang ipakita sa lahat na NO ONE IS ABOVE THE LAW, tos eto ka, naknang bakang dalaga, TATLO pa ang kinailangan mo, sana nagdala ka pa ng TANKE para solid na talaga ang pang harang mo sa mga pobreng motorista, o kaya naman, dahil afford mong kumuha ng TATLONG PULIS para harangan ang isang kantong dadaanan mo, edi bilhin mo na sana yung kahabaan ng club filipino, para kahit tumatambling kang umuuwi e walang mang aabala sayo.
Pag ako tumama sa lotto, huhuntingin kita hinayupak ka, aaraw-arawin kitang ipapa harang sa mga sekyu ko, para maranasan mo ang pang hahasle na ginawa mo sa mga simpleng motoristang pumila ng pagkatagal-tagal para lang makauwi ka sa bahay mo ng walang abala.
Matae ka sana sa pantalon mo!!!
Mag-subscribe sa:
Mga Post (Atom)